از فنرهای هوا در سیستم های تعلیق بادی استفاده می شود. نصب و پیکربندی سیستم های تعلیق بادی برای مدلهای مختلف متفاوت است، اما اصل اساسی آن ثابت است. فنر فلزی (فنر مارپیچ یا تخت) برداشته می شود و یک کیسه هوا که به آن فنر هوا نیز گفته می شود در جای آن قرار می گیرد. هنگامی که فشار هوا به کیسه هوا وارد می شود، سیستم تعلیق را می توان به صورت بالا یا پایین تنظیم کرد (بالا یا پایین آورد).
وسایل نقلیه بسیاری مجهز به سیستم تعلیق بادی هستند، از جمله اتوبوس، وسایل نقلیه زباله، وسایل حمل بار و تانکر. در یک خودرو با سیستم تعلیق بادی، هوای فنر لاستیکی (که به کیسه هوا نیز معروف است) از طریق کمپرسور هوای خودرو و سیستم ذخیره سازی هوا تامین می شود. اینها جای فنرهای معمول را در هر چرخ یا محور می گیرند و بدون توجه به وزن و یا حرکت اتوموبیل ، به طور خودکار ارتفاع را ثابت نگه می دارد. یک سستم فنر بادی معمولی در شکل زیر نشان داده شده است.
در حالی که اینها توسط تولید کنندگان متعددی تولید می شوند، اما دارای معایبی نیز هستند، از جمله:
کم شدن ناگهانی و غیر منتظره فشار هوا ، به دلیل پاره شدن فنر لاستیکی. این خطری برای کسانی که در موقعیت های دشوار و خطرناک کار می کنند رایج است.
کار با سیستم های تحت فشار ممکن است، منجر به پرتاب شدید قطعات تحت فشار و خرابی قطعاتی شود که در معرض آن قرار دارند.
ویژگی های فنرهای بادی:
1. اگر وسیله نقلیه بارگیری نشده باشد نرم می شوند اما با افزایش فشار هوا در داخل محفظه سختی افزایش می یابد. بنابراین ، هنگام رانندگی سبک و کاملاً بارگیری شده، راحتی مطلوبی را برای سواری فراهم می کند.
2- ارتفاع وسیله نقلیه با تغییر فشار هوا در هر زمان که تغییر بار رخ می دهد ثابت نگه داشته می شود.
3. فنرهای هوا با جذب شوک جاده ای باعث افزایش پایداری خودرو می شوند.
4. سیستم های فنر بادی برای حداکثر ظرفیت حمل بار ، ثبات و کیفیت کلی سواری طراحی شده اند.
انواع سیستم تعلیق بادی:
موارد زیر انواع مختلف سیستم های تعلیق بادی بر اساس طراحی فنر باد مورد استفاده است.
سیستم تعلیق بادی نوع زیر
سیستم تعلیق بادی پیستونی
سیستم تعلیق بادی طویل
تفاوت بین سیستم تعلیق هوا و سیستم تعلیق سفت و سخت
سیستم تعلیق بادی | سیستم تعلیق سفت و سخت |
| در این سیستم از فنرهای هوا یا دمنده هوا استفاده می شود | در این سیستم از فنر برگ یا فنر کویل یا هر دو استفاده می شود. |
| در سیستم تعلیق هوا انحراف چرخ توسط دستگاه های کنترل خودکار کنترل می شود. | در این سیستم هیچ دستگاه کنترل خودکار وجود ندارد. |
| افزایش راحتی سواری و کاهش سطح سر و صدا. | راحتی سواری در مقایسه با سیستم تعلیق بادی کمتر است. |
| تغییر ارتفاع فنر بین شرایط باردار و بدون بار در مقایسه با فنر های معمولی بسیار کمتر است. | تغییر ارتفاع فنر در مقایسه با سیستم تعلیق بادی بیشتر است. |
| سختی سیستم با افزایش انحراف افزایش می یابد. | سختی سیستم با افزایش انحراف کاهش می یابد. |
| کاربرد: اتوبوس ولوو ، اتومبیل های لوکس | کاربرد: وسایل نقلیه سنگین و متوسط ، خودروهای سواری و غیره. |
| کاهش خستگی راننده و سرنشین. | خستگی بیشتر راننده و سرنشین در مقایسه با سیستم تعلیق بادی. |
| شامل کمپرسور ، مخزن ، دریچه تسطیح ، چشمه های هوا یا دمنده هوا و غیره است. | شامل فنر برگ ، فنر کویل ، ضربه گیر ، اتصال بند ، براکت و غیره می باشد. |
 |  |
یک پاسخ
وسایل نقلیه بسیاری مجهز به سیستم تعلیق بادی یا کیسه باد هستند، از جمله اتوبوس، وسایل نقلیه زباله، وسایل حمل بار و تانکر. در یک خودرو با سیستم تعلیق بادی، هوای فنر لاستیکی (که به کیسه هوا نیز معروف است) از طریق کمپرسور هوای خودرو و سیستم ذخیره سازی هوا تامین می شود. اینها جای فنرهای معمول را در هر چرخ یا محور می گیرند و بدون توجه به وزن و یا حرکت اتوموبیل ، به طور خودکار ارتفاع را ثابت نگه می دارد. یک سستم فنر بادی معمولی در شکل زیر نشان داده شده است.